کارسینوم سلول بازال(Bcc)

نوعی تومور بدخیم پوستی که از سلولهای فولیکول مو منشأ می گیرد و از نظر شکل ظاهری به سلول های لایهء بازال اپیدرم شباهت دارد.این بیماری دارای تهاجم ناحیه ای است و به ندرت متاستاز می دهد.BCC شایعترین سرطان افراد سفید پوست محسوب می شود.شیوعش با افزایش سن بالا می رود.در بیماران مبتلا به ایدز و بیمارانی که داروهای ایمونو ساپرسیو دریافت میکنند شیوعش بیشتر است.

شواهد اخیر نشان میدهد که تماس متناوب با افتاب در کودکی و نوجوانی به ویژه تماسی که منجر  به افتاب سوختگی شده باشد ممکن است خطر سرطان سلول بازال را بیشتر از اثر تجمعی افتاب افزایش دهد.مشخصات فنوتیپی فرد ،که خطر شیوع سرطان سلول بازال را بالا می برد شامل رنگ سفید پوست،برنزه شدن پوست،موهای بور و قرمز و وجود کک و مک در کودکی است.پرتودرمانی که قبلأ در درمان پسوریازیس،اگزما و کچلی سر به کار می رفت نیز فرد را چند دهه بعد مستعد سرطان سلول بازال می کند.سرطان سلول بازال در بیشتر موارد در نواحی سر و گردن دیده می شود ولی ممکن است هر ناحیه ای از پوست را نیز گرفتار سازد.بروز سرطان سلول بازال بر روی نیپل،پنیس،اسکروتوم،وولو و ناحیهء پری انال نیز گزارش شده است.شایعترین تظاهرش ،فرم ندولر است که به صورت یک پاپول گنبدی شکل که سطح ان تلانژکتازی داشته و حاشیهء ان برجستگی مروارید مانند دارد،تظاهر میکند.

در اغلب موارد علائمی از اسیب افتابی در کناره های تومور دیده می شود.سرطان سلول بازال فرم سطحی معمولأ بر روی تنه یا اندامها دیده می شود و به صورت پلاک قرمز ،پوسته دار و کمی برجسته با حاشیهء شفاف که حالت گریز از مرکز دارد،تظاهر میکند.سرطان سلول بازال توموری است که به ندرت سبب مرگ بیمار می شود اما موجب تخریب پیشروندهء موضعی می گردد.نوع راجعه یا عود کنندهء ان مهاجم تر است.بنابراین هدف اصلی هر نوع درمان،ضایعهء اولیهء ان است که منجر به حذف کامل تومور شود و اثرات این درمان از نظر بالینی هم ایده ال باشد.چندین روش درمانی موثر برای سرطان سلول بازال وجود دارد و انتخاب این روشها بستگی به مشخصات تومور،نظر بیمار و امکانات مرکز دارد

.